Ένα από τα πιο "μαγικά" πράγματα στα αγαπημένα μας δίκυκλα, είναι αυτό το φοβερό που πας να φτιάξεις κάποιο πρόβλημα που προέκυψε, το φτιάχνεις και ταυτόχρονα χαλάει κάτι άλλο το οποίο τις περισσότερες φορές δεν έχει καμία σχέση με το αρχικό πρόβλημα... Έτσι για να σε παιδέψει...
Στο δια ταύτα λοιπόν...
Τις προάλλες έμεινε ο Μόμας (Billy Geo) από μανιατό και συγκεκριμένα από λιωμένο πράσινο καλώδιο το οποίο έκανε σώμα στο μοτέρ και το μηχανακι είχε νεκρώσει.
Βγάζουμε το μανιατό λοιπον βράδυ στις 11 και το άλλο πρωί ο μαστρο Μίλτος το είχε έτοιμο και μετρημένο έχοντας αντικαταστήσει όλα τα καλώδια από την αρχή...
Παραλαμβάνει ο μομας την άλλη μέρα το μανιατό, το κουμπώνει πάνω, παίρνει αμέσως το εργαλείο μπροστά και όλα καλά... ή περίπου καλά..
Το μηχανάκι δεν ειχε μπροστά φως και συγκεκριμένα τη μεγάλη λαμπα. Δούλευε μόνο η ψείρα.
Διακόπτη δεν θα είχαμε πειράξει, φαναριέρα δεν είχαμε πειράξει και η λάμπα δεν ήταν καμμένη...
Αφού οι πρώτες σκέψεις για καμμένο πηνίο φωτών καταλάβαμε ότι δεν ευσταθούσαν από τη στιγμή που το πίσω φως πορείας άναβε κανονικά, προσανατολιστήκαμε στον διακόπτη. Αφού μετρήσαμε όλα τα καλώδια ότι είχαν συνέχεια και ότι στο διακόπτη ερχότανε ρεύμα κανονικά, είδαμε ότι στο διακοπτακι που καθορίζει τη μικρη-μεγάλη σκάλα δεν πήγαινε ρεύμα...
Από τη στιγμή που δεύτερος διακόπτης εφεδρικός δεν υπήρχε η λύση δόθηκε με μια μικρή γέφυρα, ενα μικρό κομμάτι καλώδιο δηλαδή που κολληθηκε από τη μία στο ροζ καλώδιο που βρισκεται τέρμα αριστερά όπως κοιτάμε το διακόπτη και από την άλλη στην ελεύθερη θεση του διακόπτη της σκάλας που βρισκεται χαμηλά κάτω από το καφε και το μωβ.
Με αυτή τη γεφυρουλα οι σκάλες δουλεουν κανονικά και μοναδικό μειονέκτημα ότι δεν υπάρχει η επιλογή λειτουργίας μόνο της μικρής ψείρας, κάτι που φυσικά δεν συνηθίζεται.
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω...
Γέρον Βεσπίσιος ο Λαμπρεττοφόρος
Ευλόγησον!