Ξέρεις από LML;
Μιας και το πιο φημισμένο μεταλλικό, κλασικό σκούτερ σήμερα είναι η Βέσπα και η ινδική LML είναι το copy-paste της, τότε η θρυλική κινηματογραφική ερώτηση του Θανάση Βέγγου μεταλλάσσεται σε “Ξέρεις από LML;”. Οι απαντήσεις είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσες, με την τετράχρονη LML 200 να μην στοιχίζει παραπάνω από 2,4 χιλιάδες ευρώ. ΚΕΙΜΕΝΟ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΤΖΟΥΛΑΤΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ
Αυτοί που “ξέρουν από Vespa” γνωρίζουν επίσης ότι αυτό το κλασικής σχεδίασης και αρχαιοπρεπούς συνολικής λειτουργίας, δεν μπορεί να συγκριθεί σε κανέναν τομέα απόδοσης με τα μοντέρνα σκούτερ. Όποιος φαντάζεται τέτοιες συγκρίσεις για την ακρίβεια, ζει στο παρελθόν. Από την άλλη, σαν αντίμετρο, η Vespa διαθέτει την εμφάνιση και τον χαρακτήρα που κανένα από τα σύγχρονα scooter δεν μπορούν καν να φανταστούν.
Ατόφια τα πλεονεκτήματα της Vespa περνούν στις LML, αφού πρόκειται για ινδικές αντιγραφές Vespa, μιας και το εργοστάσιο αποτέλεσε επί σειρά ετών συνεργάτη της Piaggio, από το 1984 μέχρι το 1999. Ένα μειονέκτημα των LML είναι ότι είναι φτιαγμένες “Made in India”, με τη συνολική ποιότητα να υστερεί ελαφρά σε σχέση με τις “αυθεντικές Made in Italy”.
Από την άλλη τα πλεονεκτήματα της LML 200 που δοκιμάζουμε εδώ, έναντι της “μητέρας Vespa”, είναι ότι μέσα από μια διαδικασία εξέλιξης του είδους, έχει γίνει καλύτερη των Vespa σε τρεις τομείς: πρώτα έχει περισσότερα κυβικά, από τη μεγαλύτερη σε κυβισμό Piaggio Vespa που κυκλοφορεί, δηλαδή την ΡΧ 150. Μετά, η οδική της συμπεριφορά έχει βελτιωθεί λόγω της μετατόπισης του κινητήρα ελαφρώς προς τα αριστερά, κι έτσι το σκούτερ γέρνει λιγότερο προς τα δεξιά.
Το κυριότερο πλεονέκτημα όμως είναι ότι οι Ινδοί μπήκαν στον κόπο και παρουσίασαν τετράχρονο κινητήρα, τον οποίο μάλιστα δεν τον πληρώνεις μια περιουσία. Η τιμή της LML Star 200 4T είναι κατά 850 ευρώ φθηνότερη της Vespa ΡΧ 150.
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: Ένας κινητήρας τετράχρονος, μονοκύλινδρος, αερόψυκτος με φτερωτή που έχει εξελιχθεί σε συνεργασία με την κορεατική Daelim, τροφοδοτείται από καρμπυρατέρ και ακούγεται σαν Honda! Ένας ήσυχος, μπάσος θόρυβος ξεφεύγει από την μεγάλη εξάτμιση (που θέλει προσοχή στα πεζοδρόμια), με το μόνο παράπονο την θορυβώδη μίζα. Η ιπποδύναμή του 2βάλβιδου με 1ΕΕΚ κινητήρα φτάνει τους 12,0 ίππους στις 6,250 σ.α.λ και η ροπή τα 1,45 kgm στις 4.250 σ.α.λ. Η εκκίνηση γίνεται και με μίζα και με μανιβέλα, παραδοσιακά, από τη δεξιά πλευρά του σκούτερ.
ΣΧΕΔΙΑΣΗ / ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ: Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτή την εμφάνιση που έρχεται από τη δεκαετία του ’50 και του ’60 και κάνει αυτούς που την “φέρουν”, να δηλώνουν περήφανοι. Καμπύλες που αντιστέκονται στις μοντέρνες αεροδυναμικές αιχμές. Στρογγυλός προβολέας στο τιμόνι, αντί για σφηνοειδείς διπλούς προβολείς στην άκρη του φέρινγκ. Δάπεδο με “σκαλοπάτι” στο κέντρο, πλαϊνά καπάκια που αφαιρούνται. Στρατζαριστή λαμαρίνα, σίδερο πραγματικό – ενάντια στο κοινό πλαστικό. Κι αν γδαρθεί, κι αν βουλιάξει, το “σασί” θα ισιώσει, θα τριφτεί και θα βαφτεί. Με λίγη καλή θέληση και προσοχή το σκούτερ αυτό κρατάει για πάντα. Η ποιότητα κατασκευής είναι λίγο πιο χαμηλή από τα σημερινά επίπεδα των PX 125 και 150, με τις LML να θυμίζουν περισσότερο την ποιότητα της Vespa της δεκαετίας του ’90. Ο χρωματικός συνδυασμός με μπεζ και μουσταρδί (ή κάτι τέτοιο τελοσπάνων) δεν μας ξετρέλανε, αλλά το σίγουρο είναι ότι έκανε τη 200άρα ξεχωριστή και άμεσα αντιληπτή από τον κόσμο.
ΜΕΓΕΘΟΣ /BΑΡΟΣ: Μεσαίες είναι οι διαστάσεις της LML, με τροχούς μικρής διαμέτρου, περιορισμένο χώρο για τα πόδια αναβάτη και συνεπιβάτη, καθώς και δάπεδο με τούνελ/νεύρο στο κέντρο του δαπέδου. Το βάρος της είναι 117 κιλά και είναι το χαμηλό κέντρο βάρους που δίνει μια ανάλαφρη αίσθηση στον αναβάτη.
ΦΡΕΝΑ / ΤΡΟΧΟΙ /ΕΛΑΣΤΙΚΑ: Ένας δίσκος 200 χιλιοστών μπροστά με ένα πιστονάκι και παραδοσιακά ένα μηχανικό ταμπούρο 150 χιλιοστών πίσω, έχουν επωμιστεί το καθήκον της επιβράδυνσης του scooter. Οι τροχοί είναι 10ιντσοι, μια διάμετρος που γενικά δεν προτείνεται για τους ελληνικούς δρόμους, όπως γνωρίζουν ολοι οι Βεσπίστες. Οι ζάντες είναι ορθά γερές και σιδερένιες, αλλά και διαιρούμενες, μια λύση με θετικά και αρνητικά. Αν σου τρυπήσει η σαμπρέλα, χάνει τον αέρα της πολύ γρήγορα και μπορείς να κινδυνέψεις, αλλά από την άλλη… η αλλαγή της είναι μια -αν όχι εύκολη- διαδικασία που θεωρητικά μπορεί να την κάνει ο καθένας (αφαιρείς τροχό, λύνεις τις βίδες της ζάντας, αλλάζεις σαμπρέλα, βιδώνεις, φουσκώνεις, τοποθετείς τροχό και τέλος). Τα λάστιχα είναι ινδικής κατασκευής, με σχεδίαση κλασική, για να ταιριάζει με το ύφος της κατασκευής, σε διαστάσεις 3,5×10. Στην αριστερή πλευρά του σκούτερ υπάρχει και τρίτος τροχός, ρεζέρβα για να μην υποχρεώνεστε να ακολουθήσετε την παραπάνω διαδικασία που περιγράψαμε, στην άκρη του δρόμου.
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω...
Γέρον Βεσπίσιος ο Λαμπρεττοφόρος
Ευλόγησον!